Avonturen met de locals

           
Terwijl een moesson de straten in Vietnam blank zet, overdenk ik
eens rustig onze avonturen met de locals. Een bijzondere en verrijkende
ervaring.

            
Eenmaal aangekomen in Chau Doc werden we al vrij snel uitgenodigd op
een bruiloftsfeest. Dat gaat iets anders dan bij ons. Het feest was
op straat. Zo'n 6 tafels achter elkaar en boxen zo groot om de hele
Heinekenmusichal van uitstekend geluid te voorzien was voldoende
voor drie dagen feest. Eenmaal overgehaald om het feest mee te
vieren, werden er borden eten klaar gezet, drankjes ingeschonken en
dit op een tempo waar zelfs wij moeite mee hadden.

                    
Op de bruiloft hebben we zo'n 100 shots palmwiskey gehad, 34 borden
eten, 87 stukken grapefruit met een suiker, zout en chillipeper

sausje, 12 krabben, hebben we 425 keer geproost en 619 handen
geschud. Tussen het eet- en drinkgeweld door, hebben we de
(verplichte) dans ingezet, wat we natuurlijk vol overgave deden.
Reden tot iets weigeren was onmogelijk, met een hoop
vriendelijkheid werden we bijna gedwongen door te gaan.

            
Uiteindelijk konden we het strijdtoneel verlaten en hebben we iedere
en nog maar eens uitgebreid bedankt en de handgeschud. Later de
avond hebben we een fietstaxi chauffeur (die al twee uur op ons had
gewacht, er kwam een bruiloft tussen door) ons naar localbar (lees:
club) laten brengen en mee op stap genomen. De beste man was nog
nooit in een club geweest..Ons bierdrink tempo werd em dan ook iets
teveel en uiteindelijk konden we zelf terug fietsen.. Onderweg
terug hebben we een lokale karaoke tent op de kop gezet om
vervolgens maar te gaan slapen.

            
Aangekomen op Phu Quoc leek het ons een leuk idee om te gaan BBQ-en.
Wij braaf oud hout sprokkelen met onze handen, komt de eigenaar
naar ons toe; waar we wel helemaal niet mee bezig zijn. Kut, daar
ging ons plan. In Nederland tenminste wel. De baas van de tent bood
ons zijn kruiwagen en beste sprokkel hout aan. Eenmaal op het strand
komt de eigenaar van het restaurant ons helpen een vuur te maken.
Enige eigen invloed was uit den boze. Na 20 minuten kampvuur was het
genoeg, de BBQ moest aan!

            
Deze karakteristieke man haalde een paar verse vissen ergens vandaan
en gooide deze in zijn geheel op de BBQ. Communiceren was er niet
bij, Engels kunnen ze niet. Daarentegen hebben we wel vissenogen en
vissenhersenen gegeten, verspillen doen ze niet aan! Ook hier
vloeide de palmwiskey weer rijkelijk. YALL, is waarschijnlijk het
meest gesproken woord in Vietnam, het betekend; proost! Na 64 shots
palmwiskey, 34 bier en 19 kilo verse vis, was het tijd om gedag te
zeggen. De volgende dag hebben we het ritueel maar herhaald.
    
            
We kunnen stellen dat we het goed kunnen vinden met de locals. Ook
al houden ze er een aantal "rare" gewoonten op na..